Voor het eerst hebben we het plan opgevat om in het najaar met de camper op pad te gaan in de periode van half september tot half oktober. We willen een rondje Frankrijk doen. Langs de Westkust naar beneden tot la Rochelle. Daar rijden we het binnenland in tot in de buurt van Limoges. Dan via de Dordogne naar de Middellandse Zee.

Voorafgaande aan de reis gaan we nog even op familiebezoek. Daarvoor bezoeken we camping De la Rue in Sleeuwijk. Een fijne camping met verharde camperplaatsen, mooi sanitair en een brasserie. verder een landelijke camping met poezen, koeien, kippen, pipowagens etc. Voor ons altijd een fijne plek.

Tegenover de camping staat een statig huis, een soort kasteeltje...

Wanneer we zondags op de camping zijn trekt de wind aan. Het gaat stormen......De volgende morgen twijfelen we: gaan we rijden of blijven we....Misschien valt het mee, dus we besluiten te gaan rijden. We gaan richting de Westerscheldetunnel omdat we langs de kust naar beneden willen rijden. Maar ...tijdens het rijden valt het niet mee. De wind sleurt en duwt aan onze camper. Alle hens aan dek, beide handen klemvast aan het stuur. We besluiten om een tussenstop te maken in Zeeuws Vlaanderen, op camping de Bonte koe in Sint Jans Kruis. We zijn blij dat we zonder kleerscheuren goed zijn aangekomen. We nemen de tijd om even uit te blazen. We hopen dat de wind zal gaan liggen. De andere ochtend, na veel walnoten te hebben geraapt, blijkt de wind wel iets minder fel te zijn. We gaan verder, richting Wimereux, een kustplaats in Noord-Frankrijk. We kiezen een plek op camping Olymic, een camping op loopafstand van de zee.

Wimereux is een mooie badplaats met een lange boulevard. Er zijn veel statige huizen uit de zgn Belle Epoque. Het verschil tussen eb en vloed is groot. Soms staat het water tegen de boulevard maar bij eb is het een flink stuk lopen om de zee te bereiken. Tijdens de dagen dat we er zijn is het onstuimig weer. Specataculair weer voor kitesurfers. Wimereux ligt tussen twee uitstekende rotsen.

Kleurrijke huizen uit de Belle Epoque.

Het prachtige strand van Wimereux

De prachtige boulevard langs de statige huizen en

 de strandhuisjes waarvan sommigen echte kunstwerkjes zijn.

Het water van de zee stroomt Wimereux binnen via de rivier, onder de brug door.

Het blijft mooi.....................

Na een paar mooie winderige en ook spectaculaire dagen in Wimereux is het tijd om verder te gaan. We gaan naar Valery en Caux. We doen dat door eerst naar le Crotoy te gaan. Le Crotoy ligt aan de baai van de Somme en is een soort Volendam. Men leeft er van de "fruits de mer". Bij aankomst staan er veel campers, er is nog genoeg reuring. Wij parkeren de camper langszij met uitzicht op de haven en het stadje

Le Crotoy wordt door veel Parijzenaars op zondag bezocht. Men gaat dan uitgebreid aan zee lunchen met grote schalen vis en schelpdieren met uiteraard de fles ernaast. Ook is Crotoy om een andere manier bekend. In 1430 zat Jeanne d'Arc een maand lang in le Crotoy gevangen. Via het tegenoverliggende Saint -Valery en - Caux is ze daarna naar Rouen gebracht. Daar stierf ze een paar maanden later op de brandstapel. 19 jaar oud. 

Nadat we een lekkere kop koffie hebben gedronken, het is niet zo warm buiten, gaan we op weg naar Valery en Caux. Daar willen we de krijtrotsen gaan zien. Ondanks de navigatie rijden we toch even verkeerd in het stadje. Het is ook een van de vele bloemenstadjes van Frankrijk. We vinden uiteindelijk een mooi plekje op loopafstand van de krijtrotsen.

Saint-Valery-en-Caux is een kleine kustplaats. Het vissersdorp is gesticht in 1209, vernoemd naar een monnik.

Je staat hier aan de voet van de witte wanden en voelt je .....klein.

Onderaan de krijtrotsen staan een paar mensen. Ze geven de enormiteit aan van de rotsen; geweldig.

Na dit indrukwekkende bezoek zoeken we een overnachtingsplek. Die vinden we op camping Pres de la Mer in het dorpje Vitte Fleur. Het is een kleine plattelandscamping. We worden vriendelijk ontvangen door een jonge eigenaar die voor ons een plekje heeft. De camping heeft ook een verwarmd buiten zwembad. Daar hebben we zin in en nemen een heerlijke frisse duik.

Na een goede nacht gaan we de volgende dag verder. We gaan via Etretat, waar de albasten kust is, naar Honfleur. Het is zonnig weer. We vertrekken met een goed humeur over de D wegen naar Etretat. Het is een zoektocht om Etretat te bereiken. Etretrat is een toeristisch dorpje. Ook nu blijkt dat. Het is er erg druk. Het is puzzelen door de nauwe straatjes. Nu nog een plekje om te parkeren. Hoe we ook zoeken, het lukt niet. Als we een plek gevonden hebben is die zover van het dorp af dat dit niet te belopen is. We hebben goed de pee in. Wat jammer. Maar goed, dan door naar Honfleur. Om de camping te bereiken moeten we dwars door Honfleur. We vangen meteen de Franse sfeer op van de prachtige haven. Dan een flinke heuvel op, helling trekken . Zo bereiken we camping Briquera, een 5 sterrencamping met zwembad en restaurant. Aanlokkelijk. De camping is inderdaad erg mooi en toch zeer betaalbaar. Bijzonder aan deze camping is dat je er alleen contant kunt betalen! 's Avonds genieten we lekker van een afhaalmenu. Lekker en...makkelijk!

Honfleur is een zeer charmant stadje op de zuidelijke oever van de Seine. Het heeft een oude haven, kades, kleurige leistenen gevels en prachtige oude steegjes. In de straatjes vind je leuke winkeltjes en ateliers. De impressionisten waren gek op Honfleur vanwege de kleuren, de mensen en het heldere licht. De componist Erik Satie is hier geboren. Er is zelfs een Erik Satie route te volgen..

De straatjes langs de haven zijn vol met terrasjes.

Leuke winkeltjes waar de produkten los te kopen zijn....

Leuke kleine straatjes en steegjes en vakwerkhuizen.

Erg sfeervol...

We hebben er van genoten.

Volgens onze plannen zakken we verder af naar beneden. We houden koers naar Saint Malo. De camping die we op het oog hebben is al gesloten. De vriendelijke mevrouw zegt dat we wel mogen verblijven maar dat alle voorzieningen gesloten zijn. We besluiten door te rijden. Dat hoeft niet ver want twee bochten verder ontdekken we camping Le Petit Bois. Dit blijkt een luxe camping te zijn waarbij elke kampeerplaats eigen sanitair heeft. Ondanks de forse meerprijs besluiten we dit te doen. Onze plaats is voorzien van een gebouwtje waarin douche, toilet, wastafel en aanrecht met wasplaats voor de afwas zijn opgenomen. Het ziet er prima uit evenals twee ligstoelen voor buiten. Voor de stoelen is het nog wat te wisselvallig, soms een zonnetje dan weer miezer. De volgende dag halen we eerst vers stokbrood bij het winkeltje van de camping. Daarna gaan we op de fiets naar het oude Saint Malo. Het is een half uurtje fietsen. Ook nu weer een zoektocht naar het juiste fietspad wat soms ineens afgelopen is.

Het oude Saint Malo is een vestingstad omgeven door meters dikke vestingwallen. Binnen de muren is het een gezellig stadje. Vanuit de binnenstad beklimmen we de trappen en wandelen we over de vestingmuren.

We stuiten op een oud klooster nabij de kerk

Eenmaal op de vestingmuren zien we de deftige huizen die tegen de vestingwallen aanstaan. Bovendien kunnen we genieten van het uitzicht over de pier en de zee...

Het is prachtig om over de vestingmuren te lopen......

Op de vestingmuur is een leuk sfeervol restaurant. Daar eten we een hapje met uitzicht op de landtong en het (schier)eiland. Daarna op de fiets terug waarna we een lekkere duik in het zwembad nemen, overdekt en verwarmd. Aanvankelijk waren we van plan om van St Malo naar St Nazaire te gaan. Bij nader inzien zien we daarvan af omdat we de indruk hebben dat het niet zo interessant is. In plaats daarvan gaan we op weg naar Guerande. Het betekent wel dat we iets meer kilometers moeten maken, maar we hebben een goede reis en komen halverwege de middag aan bij het stadje. Ook dit stadje is een vestingstadje, waar de slotgracht nog gevuld is met water. Het stadje is omringd door vestingmuren met een lengte van 1,4 km. Nadat we dichtbij het stadje onze camper hebben geparkeerd lopen we door de poort met twee torens het stadje in. Het stadje heeft veel weg van St Malo maar dan kleiner en knusser. Ook hier veel kleurrijke gezellige winkeltjes en ateliers. Even verderop ontwaren we , binnen de stadsmuren een heuse kerk met daarachter een marktplein. We genieten van deze gezellige middeleeuwse sfeer. 

In de buurt van Guerande zijn ook zoutvelden. Het is een klein stukje rijden naar het dorp Sellie waar we de zoutvelden kunnen zien. De zoutpanvelden van Guermande behoren tot een 2000 ha groot natuurgebied Loire- Atlantique. Tussen juni en september halen de zoutpanwerkers hier het grove zout en het fleur du sel.

Nu wordt het tijd om een camping op te zoeken. We vinden deze in camping La Fontaine. Een bescheiden camping, wel met een zwembad, maar dat is al dicht. De eigenaresse vervult me met trots wanneer ze me een compliment geeft voor de Franse uitspraak. Die had ik niet eerder gehoord. We parkeren de camper bij een boom  en installeren ons voor een nachtje. Na een goede nacht starten we de motor en kiezen we koers naar La Rochelle. Een route van ruim 200 kilometer. Het weer is droog en zonnig. Het wordt een mooie rit.

Eenmaal in La Rochelle is het zoeken om de camper een plekje te geven, liefst in het centrum. En ...het lukt. Wanneer we aan het parkeren zijn komt een duitse camperaar vragen of we hier wel mogen staan. Ik ben overtuigd van wel en koop een parkeerkaartje. De Duitser vertrouwt het toch niet en vertrekt. Vanaf het parkeerterrein zijn we vlug in het centrum. Het is markt en we lopen de hoofdstraat in. Helaas krijgt Mieke een enorme pijnaanval waardoor we vervroegd terug moeten. Medicijnen zorgen dat de pijn van lieverlee afneemt. We besluiten een camping te zoeken. We vinden camping Beaulieu, een echte stadscamping. Voor 1 nacht vinden we dit prima. Een voordeel is dat er recht tegenover de camping een heerlijke boulangerie is. Wanneer ik daar de volgende ochtend brood ga halen zitten er veel mensen aan de koffie en aan het ontbijt. Een gezellige sfeer.

We verlaten nu de kust en gaan meer het binnenland in richting Limoges. We willen een bezoek brengen aan het dorp Ouradour sur Glane. Dit vredige dorp werd op 10 juni 1944 omsingeld en uitgemoord door de Duitse bezetter. Er kwamen 643 mensen om, 6 overleefden. Na de oorlog besliste president Charles de Gaulle dat de overblijfselen een monument moesten blijven en dat het nieuwe dorp in de buurt moest worden opgebouwd. Wanneer we onze camper een plaatsje hebben gegeven worden we naar het ondergrondse museum geleid het Centre de la Memoires. Via dit museum bereik je de overblijfselen van het dorp. Het rondlopen tussen de overblijfselen van dit dorp is indrukwekkend. Terwijl we daar lopen gaan de gedachten naar Oekraine, waar het mogelijk nog erger is. De naambordjes die nog op de gevel prijken vertellen van een tandarts. Ergens anders zien we door de gaten in de gevel de resten van een ledikant. Aan de kant van de weg staan de restanten van de auto van de dokter. Overal verwijzingen naar mensen die hier geleefd hebben. 

Van dit bezoek word je stil; dit doen mensen elkaar aan.............................. We rijden verder en vinden een overnachtingsplaats in Cognac la Foret. Een camping van Nederlandse eigenaren die al 20 jaar hier wonen. Ze vertellen dat het koud is voor de tijd van het jaar. Doordat het wat geregend heeft zijn de plaatsen wat modderig. Omdat de plaatsen licht hellend zijn moet er wat gemanouvreerd worden. De wielen slippen maar gelukkig kom ik niet vast te zitten. De andere dag blijven we hier om wat op te ruimen en te "kuisen". Het is licht wisselvallig weer, soms miezer, soms droog. 

De camping heeft een restaurant en biedt maaltijden aan. Daar maken we gebruik van. Heerlijk. Vanuit de Limousin rijden we verder zuidelijk en rijden we de Dordogne in. We kennen dit gebied niet. Daarom hebben we een mooie Franse reisgids die de "must see" plaatsen heeft aangeduid. Het zijn er verschillende. We kiezen voor Sarlat la Caneda en Domme. Eerst maar een naar Sarlat. We merken dat we in de Dordogne zijn: heuvelachtig en bochtig. Wel een prachtige route. Het is mooi weer. Ook nu even zoeken maar we vinden, even buiten het plaatsje bij de begraafplaats mooie parkeerruimte. De begraafplaats valt op door de vele soorten "huisjes" die op de graven staan. Na een korte wandeling bereiken we het centrum van Sarlat. En het blijkt niet voor niets een "must see" te zijn. Het is een prachtig Middeleeuws plaatsje te zijn. Sarlat is ontstaan in de 11e eeuw rond een grote benedictijner abdij. Het heeft de hoogste concentratie van middeleeuwse, renaissance en 17e eeuwse gevels van heel Frankrijk. Het is sinds 1962 beschermd en is nu eigenlijk een groot open luchtmuseum.

Vandaag staat ook het andere juweeltje in de Dordogne op onze lijst: het plaatsje Domme. Omdat de plaatsjes niet zo ver van elkaar liggen dachten we dit op 1 dag te kunnen doen. Het is prachtig weer. Al liggen de plaatsjes niet ver van elkaar verwijderd, het vraagt door de heuvels en bochten toch meer tijd dan gedacht. Maar rond 16.00u komen we, na weer een mooie tocht, in Domme aan. Er is hier op toeristen gerekend. Er is een grote plaats voor campers waar je zelfs mag overnachten.

Domme is een sierlijke bastide, van gouden steen met mooi bewaard gebleven oude stadspoorten. Veel mensen bezoeken dit plaatsje om te genieten van het  uitzicht op de Dordognevallei. Daarnaast is het leuk om door de oude straatjes te dwalen.

Links le mairie, het stadhuis van Domme.

Vanuit Domme heb je een prachtig uitzicht op de Dordognevallei met daarin de rivier de Dordogne.

De Dordognevallei met zicht op de rotsen. Ook nu hebben we genoten van dit prachtige plaatsje en het zicht op de Dordogne. We zoeken in de buurt een camping. Die vinden we op camping le Perpetuum in Domme. De camping grenst aan de Dordogne. De volgende ochtend vertrekken we met een zonnetje. Het is droog weer. We vertrekken richting Albi. We werden door deze stad aangetrokken door de beelden ervan in het programma "we zijn er bijna". De weg verloopt in eerste instantie via binnenwegen. Dan zoeken we de grote weg op. Het laatste stuk gaat weer over de binnenweg. Aan het begin van de middag komen we aan in Albi. Meteen valt op dat de oude stad in twee stukken wordt gedeeld door de rivier de Tarn. Het lukt ons opnieuw om de camper dichtbij de oude stad te parkeren. Albi is bekend omdat het de grootste kathedraal ter wereld heeft die is opgetrokken uit bakstenen. Aan de buitenkant doet het niet direct denken aan een kathedraal. Het gebouw is vooral imposant, bedoeld om de mensen nederigheid te leren. De stad is zeker een bezoek waard.

Toegang tot de kathedraal.

Net buiten de stad Albi vinden we een camping Albirondack. We blijven hier enkele dagen. De camping heeft een heerlijk zwembad en maakt lekkere pizza's klaar. Goede redenen om een enkele dag te blijven voordat we naar het zuiden van Frankrijk gaan. We willen naar Marseillan plage gaan. Hier hebben we in het verleden jarenlang gekampeerd met de kinderen. Wanneer we daar naar toe gaan is de camping die we op het oog hadden gesloten. In Marseillan plage blijkt het seizoen al een beetje op haar retour. Sommige winkels en campings zijn al gesloten. We gokken op camping Beauregard en boeken voor een nachtje. We krijgen een beetje krappe plaats. Het is prachtig weer. De camping blijkt een goede camping: mooi sanitair, alles goed verzorgd. De camping grenst aan de duinen. Vanaf de camping loop je het strand op. We zullen hier na steeds een paar keer verlengen uiteindelijk 2 weken doorbrengen. Het is aanhoudend prachtig weer, we kunnen hier fietsen en genieten van de rust , strand zee en zon.

De hoofdallee in Marseillanplage die uitloopt op de boulevard. Vanaf de boulevard zijn er diverse toegangspaden naar het strand.

Als de zon schijnt zie je soms meer................Het haventje van Marseillanplage                        en een prachtige parasolden in de straat.

Marseillan plage en Marseillan liggen 7 kilometer uit elkaar. Marseillan ligt meer in het binnenland en is uitgegroeid tot een leuk toeristisch plaatsje. Wanneer we naar Marseillan gaan nemen we de fietsroute, die leidt langs het kanaal en het Bassin du Thau. Het is bochtig en soms onverhard. Het is een leuke tocht.

Het eerste wat we in Marseillan tegenkomen is het schilderachtige haventje met leuke Tavernes en allerlei bootjes.

Ook is er kunst. Bij het wijnhuis Noilly Prat zijn de deuren gesierd met gele,gouden letters. Ook een beeld met slierten van bronzen oesters

En kunst verbonden met vissen en kubusachtige ribben met hun schaduw..

In het oude centrum tref je dan de oude, authentieke huizen aan en het oude kerkje.

We hebben erg genoten van dit leuke kleurrijke stadje. Meerdere keren hebben we het bezocht. 

Ook zijn we op de fiets naar Agde gegaan. Het grootste deel fietsen we over een onverhard pad. Wel een uitdaging op de Pino. Agde is bekend om zijn doolhof aan steegjes die bekleed zijn met huizen en gebouwen die zijn opgetrokken uit vulkanisch gesteente afkomstig van de vulkaan bij Agde. Het centrum heet daarom ook wel de Zwarte Parel.

Vlakbij de kerk stuiten we op enorm beschilderde gevels: Streetart. Bijzonder, een beetje Anton Pieckachtig.

Water trekt ons altijd. Daarom is ons eerste deel een reis langs de kust geworden. Eenmaal in Zuid-Frankrijk genieten we van de zee, de golven, de branding.......